Israel Vallarta identificeert zijn aanvallers na zijn vrijlating: "Ik heb de boodschap begrepen."

Na bijna twintig jaar in de gevangenis te hebben gezeten zonder straf , werd Israel Vallarta op 1 augustus 2025 vrijgelaten uit de gevangenis van El Altiplano. Na zijn vrijlating beweerde hij twee van de mannen te hebben herkend die hem tijdens zijn detentie in 2005 hadden geslagen , wat hij interpreteerde als een directe boodschap. De scène, die zich voor de ogen van de media afspeelde, doet de schaduwen herleven van de controversiële ontvoeringszaak rond Vallarta en zijn toenmalige partner Florence Cassez .

Israel Vallarta werd in 2005 beschuldigd van het leiden van de ontvoeringsbende "Los Zodiaco" en van het uitsluitend bezitten van wapens voor het leger . Hij kreeg echter nooit een straf en bracht bijna 20 jaar in voorarrest door. De zaak werd gekenmerkt door de schandalige mediacampagne van Genaro García Luna , destijds hoofd van de Federal Investigation Agency (AFI), die nu is veroordeeld voor drugshandel in de Verenigde Staten.

Bij het verlaten van de gevangenis werd Vallarta begroet door familie, media en sympathisanten. Tijdens een kort gesprek met de pers zei hij:

" Ik wist dat de waarheid zou zegevieren ."

Hij beloofde ook dat er meer details over zijn detentie naar buiten zouden komen , waarbij hij verwees naar de misstanden die tijdens zijn gevangenneming en het daaropvolgende proces plaatsvonden.

In een video die werd vrijgegeven door het YouTube-kanaal Noticias con Meme Yamel , vertelde Israel Vallarta over een verontrustende gebeurtenis die hij meemaakte toen hij de gevangenis verliet:

“ Twee mensen kwamen op me af… een met tatoeages op zijn armen en een ander … Zij waren degenen die me toen echt raakten.”

Hij zei dat hij zich hun namen niet meer kon herinneren, maar dat hij hun gezichten perfect herkende en dat hij niet aarzelde hen te begroeten:

"Ik zei 'hallo'. Ik wilde geen show opvoeren. Alles heeft zijn tijd."

De aflevering heeft geleid tot zorgen bij degenen die de zaak volgen, omdat het onthult dat sommige van de acteurs die betrokken waren bij het complot uit 2005 mogelijk nog steeds actief of aanwezig zijn in het openbare of institutionele leven van het land .

Ondanks de spanning van het moment leek Israel Vallarta kalm en bedachtzaam:

“ Ja, ik begreep de boodschap , maar ze beseften dat ik niet bang ben.”

Hij voegde toe dat hij, hoewel hij erover dacht de twee mannen rechtstreeks te confronteren, er de voorkeur aan gaf om intelligent te handelen:

" Het is niet slim om een wespennest te prikken. Je moet slim zijn ."

Deze uitspraken luiden een nieuwe fase in zijn verhaal in. Een fase die nog lang niet voorbij lijkt, zeker gezien de mogelijke onthullingen over de operatie die tot zijn gevangenschap leidde , de mensen die hierbij betrokken waren en de belangen die van invloed kunnen zijn geweest op zijn arrestatie.

De zaak Israel Vallarta is een van de meest emblematische voorbeelden van misstanden in het Mexicaanse rechtssysteem . Er werden arrestaties verricht zonder doorslaggevend bewijs en er werden televisiebeelden gebruikt om veiligheidsoperaties te legitimeren .

Ondanks het verstrijken van de tijd zijn noch García Luna, noch andere functionarissen die direct betrokken waren bij de verzinsels van de zaak, voor de Mexicaanse justitie ter verantwoording geroepen voor deze specifieke actie. Vallarta's vrijlating heropent het debat over willekeurige detenties , het vermoeden van onschuld en mediamanipulatie van rechtszaken .

De vrijlating van Israel Vallarta betekent niet dat de zaak is afgerond. Integendeel, het plaatst de structurele tekortkomingen van het Mexicaanse rechtssysteem en de littekens die detenties zonder straf hebben achtergelaten centraal in het debat. De verschijning van twee van zijn vermeende aanvallers op de dag van zijn vrijlating voegt nog een extra laag spanning en onzekerheid toe aan zijn verhaal.

Terwijl Vallarta belooft meer informatie te onthullen, volgt de Mexicaanse samenleving de uitkomst van een zaak die nog veel onopgelost moet blijven, nauwlettend. De hamvraag blijft: zal er gerechtigheid zijn voor degenen die de schuldigen hebben bedrogen?